പുതിയ പോസ്റ്റ് - തൂണീരത്തില്
http://thooneeram.blogspot.com/2008/08/blog-post.html
2008, ഓഗസ്റ്റ് 31, ഞായറാഴ്ച
2008, ഓഗസ്റ്റ് 10, ഞായറാഴ്ച
ഉറക്കവും ഞാനും പിന്നെ അമ്മയും
“ഇവനെന്നും ഉറക്കം മാത്രമെയുള്ളോ“ എന്ന്
വിലപിച്ചത് നൊന്തു പെറ്റ അമ്മയായിരുന്നു
നിദ്രയുടെ കൊടുമുടികളിൽ നിന്നും
സമുദ്രത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് മുക്കിത്താഴ്ത്തിയത്
പിതാവു തലയിലേക്കു കമഴ്ത്തിയ ജലകുംഭവും
എന്നിട്ടും ഉണരാതായപ്പോള്
സുല്ലിട്ടു മാറി താതന്, അമ്മ മാത്രം കേണു.
കൈകളിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തിയുറങ്ങുമ്പോൾ
വെടിയുണ്ടകൾ പോലെ ക്ലാസ്സില് വന്നുണർത്തിയത്
ഗുരുക്കളുടെ ചോക്കു കഷണങ്ങൾ
ഉറക്കം മറ്റുള്ളവരിലേക്കും പടര്ന്നു പിടിച്ചപ്പോള്
ചോക്കുകള് കൊണ്ടുള്ള ഏറവര് നിര്ത്തിയത്
എന്തിനു വെറുതേ മിനക്കെടണം
കാശു കൊടുത്തു വാങ്ങിയ ജോലിക്ക്
ശമ്പളം കൃത്യമായി കിട്ടുന്നുണ്ടല്ലോ
എന്ന ചിന്തയാലാവാം
ആദ്യരാത്രിയില് നീരസത്തോടെ നവവധു ചോദിച്ചത്
"കട്ടിലിനോടു മാത്രമേ സ്നേഹമുള്ളു അല്ലേ?" എന്നായിരുന്നു
ബന്ധനമഴിച്ച് മണവാട്ടി പോയപ്പോള്
നൊന്തു കരഞ്ഞു പെറ്റമ്മ.
കമ്പോളങ്ങള് ഭവനങ്ങളിലേക്കു വളരുമ്പോള്
ജൈവപരമായ ആവശ്യങ്ങള്ക്കായി
ഒരാളിനെ മാത്രം ആശ്രയിക്കേണ്ട
ഗതികേടെന്തിന് എന്ന് അമ്മയുണ്ടോ അറിയുന്നു
മന്ത്രങ്ങള് മുടങ്ങാതെ ഉരുവിട്ടു തളര്ന്നിട്ടും
മരുന്നുകള് മുടങ്ങാതെ തിന്നു മടുത്തിട്ടും
ഇമയടയ്ക്കുവാന് കൊതിക്കുന്നവരുള്ളപ്പോള്
ഉറക്കത്തെക്കുറിച്ച് വേവലാതിപ്പെടേണ്ടതില്ല
എന്നു ഞാന് പറഞ്ഞത്
നയപരമായ ഒരു സമീപനമായിരുന്നു
ഏതായാലും ഈ ഉറക്കത്തില് കൂട്ടുകാരായി
തലമുറകള് മുഴുവനുമുണ്ടെന്ന അറിവ്
എന്നെപ്പോലെ നിങ്ങളേയും
അലോസരപ്പെടുത്തില്ലായിരിക്കും
(അമ്മയെ നമുക്കു മാറ്റി നിര്ത്താം)
ഇനി എന്നെങ്കിലും
ആരെങ്കിലും വന്ന് ഉണര്ത്താന് ശ്രമിക്കുമോ
എന്നതു മാത്രമാണ് ആകെയുള്ള പേടി
വിലപിച്ചത് നൊന്തു പെറ്റ അമ്മയായിരുന്നു
നിദ്രയുടെ കൊടുമുടികളിൽ നിന്നും
സമുദ്രത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് മുക്കിത്താഴ്ത്തിയത്
പിതാവു തലയിലേക്കു കമഴ്ത്തിയ ജലകുംഭവും
എന്നിട്ടും ഉണരാതായപ്പോള്
സുല്ലിട്ടു മാറി താതന്, അമ്മ മാത്രം കേണു.
കൈകളിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തിയുറങ്ങുമ്പോൾ
വെടിയുണ്ടകൾ പോലെ ക്ലാസ്സില് വന്നുണർത്തിയത്
ഗുരുക്കളുടെ ചോക്കു കഷണങ്ങൾ
ഉറക്കം മറ്റുള്ളവരിലേക്കും പടര്ന്നു പിടിച്ചപ്പോള്
ചോക്കുകള് കൊണ്ടുള്ള ഏറവര് നിര്ത്തിയത്
എന്തിനു വെറുതേ മിനക്കെടണം
കാശു കൊടുത്തു വാങ്ങിയ ജോലിക്ക്
ശമ്പളം കൃത്യമായി കിട്ടുന്നുണ്ടല്ലോ
എന്ന ചിന്തയാലാവാം
ആദ്യരാത്രിയില് നീരസത്തോടെ നവവധു ചോദിച്ചത്
"കട്ടിലിനോടു മാത്രമേ സ്നേഹമുള്ളു അല്ലേ?" എന്നായിരുന്നു
ബന്ധനമഴിച്ച് മണവാട്ടി പോയപ്പോള്
നൊന്തു കരഞ്ഞു പെറ്റമ്മ.
കമ്പോളങ്ങള് ഭവനങ്ങളിലേക്കു വളരുമ്പോള്
ജൈവപരമായ ആവശ്യങ്ങള്ക്കായി
ഒരാളിനെ മാത്രം ആശ്രയിക്കേണ്ട
ഗതികേടെന്തിന് എന്ന് അമ്മയുണ്ടോ അറിയുന്നു
മന്ത്രങ്ങള് മുടങ്ങാതെ ഉരുവിട്ടു തളര്ന്നിട്ടും
മരുന്നുകള് മുടങ്ങാതെ തിന്നു മടുത്തിട്ടും
ഇമയടയ്ക്കുവാന് കൊതിക്കുന്നവരുള്ളപ്പോള്
ഉറക്കത്തെക്കുറിച്ച് വേവലാതിപ്പെടേണ്ടതില്ല
എന്നു ഞാന് പറഞ്ഞത്
നയപരമായ ഒരു സമീപനമായിരുന്നു
ഏതായാലും ഈ ഉറക്കത്തില് കൂട്ടുകാരായി
തലമുറകള് മുഴുവനുമുണ്ടെന്ന അറിവ്
എന്നെപ്പോലെ നിങ്ങളേയും
അലോസരപ്പെടുത്തില്ലായിരിക്കും
(അമ്മയെ നമുക്കു മാറ്റി നിര്ത്താം)
ഇനി എന്നെങ്കിലും
ആരെങ്കിലും വന്ന് ഉണര്ത്താന് ശ്രമിക്കുമോ
എന്നതു മാത്രമാണ് ആകെയുള്ള പേടി
ലേബലുകള്:
new poem,
politics of sleep,
sleep
ഇതിനായി സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റുകള് (Atom)